Theaterverhaal: Verstoorde stilte bij Conversations (at the end of the world) van Het Zuidelijk Toneel en Kris Verdonck

 

CONVERSATIONS (AT THE END OF THE WORLD) 

 

ZUIDELIJK TONEEL EN KRIS VERDONCK



Door RiRo, gezien 26 september 2017

De voorstelling Conversations (at the end of the world) van Het Zuidelijk Toneel en Kris Verdonck is een met een muziekstuk vergelijkbare compositie van vier elementen: zwarte sneeuw, live uitgevoerde pianomuziek, korte anekdotes zonder pointe van Daniil Charms, en stilte. Bij die stiltes, waarvan de eerste al beduidend langer duurt dan de ruim vierenhalve minuut bij 4'33'' van John Cage, gebeurt er op het podium helemaal niks, geen beweging, geen geluid, niks.

In een uitverkochte concertzaal, en dan ook nog het liefst in een uitvoering door een groot symfonieorkest, komt 4'33'' van John Cage het best tot zijn recht. Al die musici met hun instrumenten in de aanslag, zonder geluid te produceren, zonder ook maar de geringste beweging te maken. Een zaal vol toeschouwers van wie niemand kucht, niemand ook maar een millimeter gaat verzitten. Dat maakt die compositie zo indrukwekkend. Met zoveel mensen bij elkaar volledige stilte ervaren, dat doet iets met je. Wat dat is, zal niet voor iedereen hetzelfde zijn, maar ik kom dan in een soort meditatieve rust.

En ook het publiek vanavond bij Conversations (at the end of the world) in de Rabozaal van de Stadsschouwburg Amsterdam blijft meteen al bij de eerste lange stilte op het podium, die meer dan tien minuten duurt, muisstil en bewegingloos. Niet iedereen zal het op dezelfde manier hebben gedaan, maar ik probeerde bij die stilte de dreunende basgeluiden die doorklinken vanuit De Melkweg te negeren door een aantal keer volledig uit te ademen en dan weer rustig in te ademen.

Maar ik had die voorstelling toch liever in een echt stille zaal willen meemaken.

Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Het Zuidelijk Toneel

Geen opmerkingen:

Een reactie posten