Recensie: Beckett Boulevard van De Koe

●●●●○

 

BECKETT BOULEVARD 

DE KOE  


Door RiRo, gezien 5 februari 2016



De wederopbouw van het midden begint met de epiloog, we horen hoe Natali Broods wordt geïnterviewd door Jan Hautekiet, we zien Peter Van den Eede in de spiegel kijken en Willem de Wolf een stoel uitpakken.

Daarna maken we mee hoe Natali, Willem en Peter in een ondergrondse parking aan de Beckett Boulevard het centraal gemiddelde bespreken, op niveau -9 belanden, daar het gevoel krijgen één lichaam te zijn, wat dan weer een gevoel van eenzaamheid oplevert, en dat allemaal na een bezoek aan een tentoonstelling van miniatuurkunst in een heel groot museum in Quebec. Hoe vervolgens het licht in de parking uitvalt, waarna de versies over hoe het vanaf dat moment verder ging sterk uiteenlopen en de drie besluiten de dingen voortaan in het midden te laten.

Is het echt een ober? Of is het Peter? Dat vragen Natali en haar ex Willem zich in een in espuma gespecialiseerd restaurant af. Waar Natali vertelt dat ze wil stoppen met acteren om de politiek in te gaan en zich daar in het midden te profileren. De ober, of is het toch Peter die geen acteur meer wil zijn, omdat hij vindt dat er teveel onechte echtheid is, en dat er daarom echte onechtheid nodig is, waar een ober de ultieme belichaming van is: 'Iedereen is op de een of andere manier sociaal geëmigreerd'. Dan zal het toch wel Peter zijn.

Ze doen alsof er muziek klinkt, want het is toneel, ze herkennen een nummer van Chic, wat Willem ingrijpende en baanbrekende muziek vindt. Dan komen we zo langzamerhand bij de ontroerende dialoog tussen de Peter van het einde van de voorstelling (of is het de Peter van het begin van de voorstelling omdat de voorstelling wordt teruggespoeld) en het spiegelbeeld van de Peter van gisteren, waarna Peter, een van de Peters, het gedicht Afstand van vader Van den Eede voordraagt. 

En dan vergeet ik nog bijna het hilarische hoogtepunt. Het interview door Tom Lenaerts. Die de vraag stelt waar de voorstelling over gaat. Waar de drie het dan niet over eens worden. Dat zal ergens in het midden zijn geweest.

De lichtheid van de zwaarte, dat is wat De Koe tot in de perfectie beheerst. Ook in Beckett Boulevard is de intellectualistische spielerei van Broods, De Wolf en Van den Eede, met al die prachtige zinnetjes, met al die heerlijke filosofische redenerinkjes, weer om van te smullen.


Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: De Koe

Geen opmerkingen:

Een reactie posten